Grote Prijs Café De Blauwe Hoek: interview met de protagonisten
Proloog Dit stukje is geschreven als verslag van de Grote Prijs Café De Blauwe Hoek in 2009. In deze periode was dit één van klassiekers uit het circuit van de toeristenkoersen. De interviewer vraagt zich af hoe de winnaar een solovlucht van 30 kilometer kon opzetten.
Verhaal Wim Nachtergaele, sportkenner uit Kontich en soigneur van Birillo, laat zijn licht schijnen over de Grote Prijs Café De Blauwe Hoek. Naast zijn poulain laat hij ook andere renners en de organisatie aan het woord.
Voor de wedstrijd, terwijl Nachtergaele mosselen met friet eet in de mosseltent:
Nachtergaele: Zeg eens Glenda, ben je tevreden over de opkomst voor de koers?
Glenda (zaakvoerster van Café De Blauwe Hoek): Zeer zeker, Wim. Voor de dorpelingenkoers, het voorprogramma, zijn er 45 vertrekkers. En voor de echte koers staan er 70 renners op het startblad. Het is lekker weer, het bier vloeit rijkelijk uit de tapkranen en de mosseltent loopt ook stilaan vol.
Verhaal Wim Nachtergaele, sportkenner uit Kontich en soigneur van Birillo, laat zijn licht schijnen over de Grote Prijs Café De Blauwe Hoek. Naast zijn poulain laat hij ook andere renners en de organisatie aan het woord.
Voor de wedstrijd, terwijl Nachtergaele mosselen met friet eet in de mosseltent:
Nachtergaele: Zeg eens Glenda, ben je tevreden over de opkomst voor de koers?
Glenda (zaakvoerster van Café De Blauwe Hoek): Zeer zeker, Wim. Voor de dorpelingenkoers, het voorprogramma, zijn er 45 vertrekkers. En voor de echte koers staan er 70 renners op het startblad. Het is lekker weer, het bier vloeit rijkelijk uit de tapkranen en de mosseltent loopt ook stilaan vol.
Nachtergaele: Het zijn overigens lekkere mosselen,
Glenda. Wie wint volgens jou de wedstrijd?
Glenda: Ik heb er geen idee van, maar ik hoop dat het een renner is die regelmatig ons café opzoekt om weer op krachten te komen.
Na de wedstrijd haalt Nachtergaele verhaal bij de winnaar en de verliezers:
Nachtergaele: Proficiat met je overwinning, Peter! Een huzarenstuk. Zo'n opvoering zag ik nooit eerder in de wedstrijden waaraan Birillo deelnam. Ik ben eigenlijk met verstomming geslagen. Een halve wedstrijd alleen voorop rijden en aankomen met een minuut voorsprong. Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?.
Peter Dierks (winnaar van de Grote Prijs Café De Blauwe Hoek 2009): Dank je voor alle lof, Wim. Ik heb hiervoor zo'n 10 000 km getraind en ik nam ook deel aan 2 voorbereidende wedstrijden om wedstrijdritme op te doen. Ik had echt niet in de gaten dat mijn voorsprong zo groot was. Ik sta er zelf ook versteld van.
Nachtergaele: Ik heb er geen woorden voor. Al een half uur vraag ik me af hoe je jagende achtervolgers als Pieter Van Hoof, Dries Evers, Tonkof, Stijn Van den Wijngaert, Kurt De Roeck en co. op je eentje kan afhouden. Ik kom er wel achter hoe je dat deed.
Nachtergaele: Ik zag je 7de worden in de spurt van de eerste achtervolgers, Cav. Ben je tevreden over de wedstrijd?
De Cavendisch van Lier: Een kutkoers. Zwakkere renners probeerden mij hier voortdurend voor te steken op plaatsen waar dat eigenlijk niet mogelijk was. Ik ben vorige week op training stevig gevallen, ben nog niet helemaal hersteld zoals je kan zien, en dan heb je daar danig de pest in. Na een snelle start van de wedstrijd, werd er in het peloton niet meer voluit gekoerst nadat Peter Dierks ontsnapt was. Jammer dat mijn teammaat Stijn Van den Wijngaert lek reed. Hij was de best van onze ploeg vandaag en had het gat met Peter Dierks zeker kunnen dichtrijden.
Nachtergaele: Het Bryon Team finisht met 2 renners in de top 10, jijzelf en ook Stein Covents. Toch gefeliciteerd met het eindresultaat, Cav!
Nachtergaele: Tot de aanval van Peter Dierks leek het of het Fassa Bortolo uit Jut de wedstrijd in een wurggreep had, Dries. Jij hebt daarna nog geprobeerd om de kloof te dichten zonder het hele peloton in je wiel mee te nemen. Zonder succes. Ben je ontgoocheld?
Dries Evers (renner van de Jutse Wielervrienden, een team waarvan de outfit erg gelijkt op dat van het voormalige Italiaanse profteam Fassa Bortolo): Tja. Peter Dierks was bijzonder sterk. Ik ging alleen achter hem aan en hield gelijke tred. Wanneer Tonkof vanuit het peloton kwam aansluiten, kwamen we wel wat dichter, maar het bleek onvoldoende, ook al gaf Tonkof het beste van zichzelf. Ontgoocheld? Ik was goed, maar niet op mijn best. Hoedje af voor Peter Dierks.
Nachtergaele (zich wendend tot een zichtbaar ontgoochelde Duvel): Waarom ben je ontgoocheld, Duvel?
Den Duvel: In de voorlaatste ronde, de weg naar de hemel lag toen nog open, vallen ze vlak voor mijn neus achter de S-bocht. Ik word opgehouden en kan geen aansluiting meer vinden bij de groep met o.a. Tonkof en Birillo.
Nachtergaele: Van de hemel naar de hel dus, Duvel. Volgende keer meer geluk. Trek je op aan de sterke teamprestatie van jullie ploeg.
Nachtergaele: Wel, Birillo, vandaag heb ik me waarlijk geamuseerd. Ik zag een attractieve wedstrijd met steeds wisselende kopgroepjes, een bedrijvige Squadra Giro Del Mondo en een winnaar om U tegen te zeggen. Maar, Birillo, een renner die in zo'n winderig weer een solovlucht van wel 30 km tot een goed einde brengt, zonder dat er voor hem wordt afgestopt, wat heeft die gegeten?
Birillo (de poulain van Nachtergaele): Volgens mij heeft hij niks anders gegeten dan de andere renners. Peter Dierks was extreem sterk, maar er zijn nog enkele andere factoren die spelen. De Jutse Wielervrienden waren het sterkste blok in de koers. Ze stuurden van in het begin mannetjes vooruit en stopten dan af in het peloton. Andere favorieten moesten daardoor steeds achtervolgen en waren daardoor niet meteen geneigd om samen te werken in de achtervolging op Peter Dierk. Ze lieten dit werk dus over aan de Jutse Wielervienden, waarbij het vreemd was dat ook zij geen achtervolging organiseerden. Ze bleven hun spelletje van aanvallen en afstoppen gewoon spelen, maar dan voor de tweede plaats. Zo kreeg bijvoorbeeld Tonkof geen enkele vrijheid.
Nachtergaele: De riante voorsprong van de winnaar is dus deels te verklaren door een psychologisch spel dat in het peloton werd gespeeld. Het komt erop neer dat enkele favorieten niet voluit achtervolgden uit vrees dat anderen daarvan de vruchten zouden plukken.
Birillo: Ik zou het niet beter kunnen zeggen, soigneur.
Nachtergaele: Nu begrijp ik ook waarom de Cavendish uit Lier niet te spreken was over het wedstrijdverloop, terwijl ik het zelf wel een aangenaam kijkspel vond. Ook het randgebeuren was hier absoluut top.
Birillo: Randgebeuren? Bedoel je de mosselen, Wim?
Nachtergaele: Ik zal er geen doekjes om winden. Ik bedoel de wags.
Birillo: Wags? Komt dat uit de grote koekjesdoos der codetaal voor soigneurs?
Nachtergaele: Wives and girlfriends, Birillo. De rennersvrouwen en -vriendinnen waren aan De Blauwe Hoek van een weergaloze schoonheid. Op stiletto's genoten ze van de aandacht die naar hun husband- of boyfriend-renner ging. Juweelgeklater en idolaat getier weerklonk bij elke doortocht. Al word ik, terwijl ik dit vertel, door een zekere droefheid overmand. Waarom gaat alle aandacht altijd naar in het rond scheurende gekken op een tweewieler zoals jij, Birillo? Terwijl er niemand omkijkt naar de man achter de renner, de soigneur, de vertrouwenspersoon, de man wiens status van 'goede vriend met een luisterend oor' hem als zijn schaduw achtervolgt.
Birillo: Je gaat toch niet huilen, Wim? Ik lanceer bij deze een oproep aan alle 'wags' van het wielerpubliek om soigneurs, zoals Wim Nachtergaele, niet in de kou te laten staan.
Nachtergaele: Bedankt voor deze oproep, Birillo. En bedankt voor de mooie race. Bedankt ook Tonkof, Windcapie en Den Duvel voor het spektakel. Dank u wel, Glenda,voor de mosselen! Ach, ik denk dat ik stilaan een duveltje teveel op heb!
Glenda: Ik heb er geen idee van, maar ik hoop dat het een renner is die regelmatig ons café opzoekt om weer op krachten te komen.
Na de wedstrijd haalt Nachtergaele verhaal bij de winnaar en de verliezers:
Nachtergaele: Proficiat met je overwinning, Peter! Een huzarenstuk. Zo'n opvoering zag ik nooit eerder in de wedstrijden waaraan Birillo deelnam. Ik ben eigenlijk met verstomming geslagen. Een halve wedstrijd alleen voorop rijden en aankomen met een minuut voorsprong. Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?.
Peter Dierks (winnaar van de Grote Prijs Café De Blauwe Hoek 2009): Dank je voor alle lof, Wim. Ik heb hiervoor zo'n 10 000 km getraind en ik nam ook deel aan 2 voorbereidende wedstrijden om wedstrijdritme op te doen. Ik had echt niet in de gaten dat mijn voorsprong zo groot was. Ik sta er zelf ook versteld van.
Nachtergaele: Ik heb er geen woorden voor. Al een half uur vraag ik me af hoe je jagende achtervolgers als Pieter Van Hoof, Dries Evers, Tonkof, Stijn Van den Wijngaert, Kurt De Roeck en co. op je eentje kan afhouden. Ik kom er wel achter hoe je dat deed.
Nachtergaele: Ik zag je 7de worden in de spurt van de eerste achtervolgers, Cav. Ben je tevreden over de wedstrijd?
De Cavendisch van Lier: Een kutkoers. Zwakkere renners probeerden mij hier voortdurend voor te steken op plaatsen waar dat eigenlijk niet mogelijk was. Ik ben vorige week op training stevig gevallen, ben nog niet helemaal hersteld zoals je kan zien, en dan heb je daar danig de pest in. Na een snelle start van de wedstrijd, werd er in het peloton niet meer voluit gekoerst nadat Peter Dierks ontsnapt was. Jammer dat mijn teammaat Stijn Van den Wijngaert lek reed. Hij was de best van onze ploeg vandaag en had het gat met Peter Dierks zeker kunnen dichtrijden.
Nachtergaele: Het Bryon Team finisht met 2 renners in de top 10, jijzelf en ook Stein Covents. Toch gefeliciteerd met het eindresultaat, Cav!
Nachtergaele: Tot de aanval van Peter Dierks leek het of het Fassa Bortolo uit Jut de wedstrijd in een wurggreep had, Dries. Jij hebt daarna nog geprobeerd om de kloof te dichten zonder het hele peloton in je wiel mee te nemen. Zonder succes. Ben je ontgoocheld?
Dries Evers (renner van de Jutse Wielervrienden, een team waarvan de outfit erg gelijkt op dat van het voormalige Italiaanse profteam Fassa Bortolo): Tja. Peter Dierks was bijzonder sterk. Ik ging alleen achter hem aan en hield gelijke tred. Wanneer Tonkof vanuit het peloton kwam aansluiten, kwamen we wel wat dichter, maar het bleek onvoldoende, ook al gaf Tonkof het beste van zichzelf. Ontgoocheld? Ik was goed, maar niet op mijn best. Hoedje af voor Peter Dierks.
Nachtergaele (zich wendend tot een zichtbaar ontgoochelde Duvel): Waarom ben je ontgoocheld, Duvel?
Den Duvel: In de voorlaatste ronde, de weg naar de hemel lag toen nog open, vallen ze vlak voor mijn neus achter de S-bocht. Ik word opgehouden en kan geen aansluiting meer vinden bij de groep met o.a. Tonkof en Birillo.
Nachtergaele: Van de hemel naar de hel dus, Duvel. Volgende keer meer geluk. Trek je op aan de sterke teamprestatie van jullie ploeg.
Nachtergaele: Wel, Birillo, vandaag heb ik me waarlijk geamuseerd. Ik zag een attractieve wedstrijd met steeds wisselende kopgroepjes, een bedrijvige Squadra Giro Del Mondo en een winnaar om U tegen te zeggen. Maar, Birillo, een renner die in zo'n winderig weer een solovlucht van wel 30 km tot een goed einde brengt, zonder dat er voor hem wordt afgestopt, wat heeft die gegeten?
Birillo (de poulain van Nachtergaele): Volgens mij heeft hij niks anders gegeten dan de andere renners. Peter Dierks was extreem sterk, maar er zijn nog enkele andere factoren die spelen. De Jutse Wielervrienden waren het sterkste blok in de koers. Ze stuurden van in het begin mannetjes vooruit en stopten dan af in het peloton. Andere favorieten moesten daardoor steeds achtervolgen en waren daardoor niet meteen geneigd om samen te werken in de achtervolging op Peter Dierk. Ze lieten dit werk dus over aan de Jutse Wielervienden, waarbij het vreemd was dat ook zij geen achtervolging organiseerden. Ze bleven hun spelletje van aanvallen en afstoppen gewoon spelen, maar dan voor de tweede plaats. Zo kreeg bijvoorbeeld Tonkof geen enkele vrijheid.
Nachtergaele: De riante voorsprong van de winnaar is dus deels te verklaren door een psychologisch spel dat in het peloton werd gespeeld. Het komt erop neer dat enkele favorieten niet voluit achtervolgden uit vrees dat anderen daarvan de vruchten zouden plukken.
Birillo: Ik zou het niet beter kunnen zeggen, soigneur.
Nachtergaele: Nu begrijp ik ook waarom de Cavendish uit Lier niet te spreken was over het wedstrijdverloop, terwijl ik het zelf wel een aangenaam kijkspel vond. Ook het randgebeuren was hier absoluut top.
Birillo: Randgebeuren? Bedoel je de mosselen, Wim?
Nachtergaele: Ik zal er geen doekjes om winden. Ik bedoel de wags.
Birillo: Wags? Komt dat uit de grote koekjesdoos der codetaal voor soigneurs?
Nachtergaele: Wives and girlfriends, Birillo. De rennersvrouwen en -vriendinnen waren aan De Blauwe Hoek van een weergaloze schoonheid. Op stiletto's genoten ze van de aandacht die naar hun husband- of boyfriend-renner ging. Juweelgeklater en idolaat getier weerklonk bij elke doortocht. Al word ik, terwijl ik dit vertel, door een zekere droefheid overmand. Waarom gaat alle aandacht altijd naar in het rond scheurende gekken op een tweewieler zoals jij, Birillo? Terwijl er niemand omkijkt naar de man achter de renner, de soigneur, de vertrouwenspersoon, de man wiens status van 'goede vriend met een luisterend oor' hem als zijn schaduw achtervolgt.
Birillo: Je gaat toch niet huilen, Wim? Ik lanceer bij deze een oproep aan alle 'wags' van het wielerpubliek om soigneurs, zoals Wim Nachtergaele, niet in de kou te laten staan.
Nachtergaele: Bedankt voor deze oproep, Birillo. En bedankt voor de mooie race. Bedankt ook Tonkof, Windcapie en Den Duvel voor het spektakel. Dank u wel, Glenda,voor de mosselen! Ach, ik denk dat ik stilaan een duveltje teveel op heb!
Reacties
Een reactie posten