Hoe Claude Criquielion nimmer Luik-Bastenaken-Luik won

Proloog      Dit stukje is geschreven naar aanleiding van de deelname van ons Gran Fondoteam aan de grootste Belgische Gran Fondo, de Vélomédiane Criquielion. Claude Criquielion werd wereldkampioen wielrennen in 1984 op het circuit van Montjuich en overleed in 2015 op 58-jarige leeftijd aan een beroerte. Naast zijn prestaties in de wereldkampioenschappen van Barcelona en Ronse, zal zijn naam in het collectieve wielergeheugen onlosmakelijk verbonden blijven met  de klassieker Luik-Bastenaken-Luik.

Verhaal     April 1982. Luik-Bastenaken-Luik. Fons De Wolf, die in dat jaar reeds de Omloop Het Volk won, heeft een begenadigde dag. Hij valt aan op 80 km van de finish. Volgers en commentatoren zijn het erover eens: “Hij is zo sterk dat hij wel solo zal aankomen in Luik.” Toch gebeurt dat niet. Hoewel De Wolf blijft aanvallen, moet hij in de finale het gezelschap dulden van de Zwitser Stephan Mutter, de Italiaan Silvano Contini en zijn landgenoot Claude Criquielion. Deze laatste en De Wolf maken de afspraak om het elkaar niet lastig te maken. Ze zouden sprinten om de zege en beurtelings mogelijke aanvallen van Mutter en Contini counteren. Criquielion houdt zich echter niet aan de afspraak en springt een kilometer van de meet weg. De Wolf is compleet verrast door de woordbreuk, aarzelt, sprint met het verkeerde verzet, en wordt tweede achter Silvano Contini.

,,De Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik zijn de gemakkelijkste wedstrijden om tactisch aan te pakken'', sprak de ijzeren generaal, Giancarlo Ferretti, in 1982 ploegleider van Silvano Contini. ,,Mijn renners hoeven maar één ding te doen: Claude Criquielion in de gaten houden.'' En jawel, zowel in 1985 als 1986 wordt Criquielion op de meet gevloerd door Ferretti’s nieuwe kopman Moreno Argentin. In 1987 lijkt het dan toch eindelijk zover te komen. Argentin, in mindere vorm dan bij de voorgaande edities, overleeft de tempoversnellingen van Criquielion op de Côte de La Redoute niet. Criquielion, die twee weken eerder reeds de Ronde van Vlaanderen won, wordt in zijn raid naar Luik nog slechts vergezeld door de beste tijdrijder ter wereld, Stephen Roche. Roche is een potentieel tourwinnaar, maar is minder sterk als het op een print aankomt.  

De voorsprong van Criquielion en Roche loopt op tot boven de minuut. Wereldkampioen Argentin lijkt zijn derde overwinning op rij in Luik-Bastenaken-Luik definitief op de buik te kunnen schrijven. Bovendien rijdt hij in de bleekste regenboogtrui ooit vertoond. De gebleekte jeans is in Italië een nieuwe modetrend en de trui van de wereldkampioen lijkt uit de verkeerde wastrommel te komen. De trui lijkt zijn kleur te hebben verloren, zoals zijn drager de conditie. Ferretti blijft Argentin echter met krachtige tongval aanmanen om niet op te geven. In het zicht van de vurige stede vindt Argentin dan toch onverhoopt zijn tweede adem. Jammer genoeg blijven Roche en Criquielion goed samenwerken. Tot op een kilometer van de streep… Ze vertragen, kijken elkaar aan, schakelen, maar geen van beiden durft de sprint op gang te trekken. Ze veronderstellen genoeg voorsprong te hebben en houden een ‘surplace’. Een bloedstollende finale is in de maak op de Boulevard de la Sauvenière. Als Roche en Criquielion de laatste bocht uitkomen, zien ze geheel onverwacht een bleke regenboogtrui opduiken. Opgeschrokken als wild oog in oog met de jager, zetten ze nog aan voor de sprint. Ze kunnen echter niet verhinderen dat Moreno Argentin zijn derde opeenvolgende overwinnning grijpt in 'la Doyenne'. Sinds de bewuste woordbreuk in 1982, rust er een vloek op Claude Criquielion in Luik-Bastenaken-Luik.

Epiloog     Ook in het wereldkampioenschap 1988 te Ronse hangt er een banvloek over Claude Criquielion. In een sprint met drie wordt hij door de Canadees Steve Bauer in de dranghekkens gedreven. Maurizio Fondriest profiteert en wordt wereldkampioen.

Fons De Wolf is de laatste Belgische winnaar van de Ronde van Lombardije (1980). In 1981 won hij ook Milaan-San Remo, wat sedertdien geen enkele Belg meer lukte, tenzij je de genaturaliseerde Moldaviër Andreï Tchmil meerekent.  Het jaar na zijn verloren Luik-Bastenaken-Luik van 1982, wordt Fons De Wolf ploegmaat van Silvano Contini bij Bianchi-Piaggio. Hun  ploegleider is Giancarlo Ferretti.

Stephen Roche won, na die bewuste Luik-Bastenaken-Luik, in 1987 zowel de Ronde van Italië, de Ronde van Frankrijk en het wereldkampioenschap.

Giancarlo Ferretti was ook de ploegleider van het legendarische Fassa Bortolo met renners als Alessandro Petacchi, Michele Bartoli, Ivan Basso, Fabian Cancellara en ook even Frank Vandenbroucke.