De ladyboy uit Brakel

Proloog      Dit stukje werd geschreven tijdens een teamstage in de Franse Alpen in 2010. In de wielerverslaggeving wordt vaak een epitheton gebruikt ter vervanging van de eigennaam van de renner. Insiders weten dan over wie het gaat. Zo kennen we Federico Bahamontes als 'de adelaar van Toledo', Eddy Merckx als 'de kannibaal' en Marco Pantani als 'il pirata'. Hier zoeken we naar een epitheton voor één van onze fietsvrienden.

Verhaal     Reis en ontmoeting gaan gewoonlijk hand in hand. Zo ook aan de voet van de berg met het ijzeren kruis, bij wielerliefhebbers ook bekend als de Col de la Croix de Fer. Na aankomst bij het hotel drinken de pedaalridders van Wielerteam Giro Del Mondo er een Hoegaarden op het terras. Ze hebben dan net de miniversie van de Gran Fondo La Marmotte gereden, met cols als de Coix de Fer, de Télégraphe en de Galibier. Wanneer de namiddag overgaat in de vooravond, wandelt een jongeman in wieleroutfit voorbij. Hij heeft de looks van een doorsnee seventiesgitarist. Baard, bril met geprononceerd zwart montuur en lang krulhaar. Zijn verschijning doet spontaan aan Fleetwood Mac,The Eagles of Supertramp denken.. Bij het avondmaal zit hij binnen aan een tafeltje. Hij voert er een soort mimespel op voor een geestesgenoot die hij bij toeval ontmoette in het hotel. Volgens Tim tekent hij haarspeldbochten, stijgingspercentages en ravijnen in de lucht. Hij drinkt Duvel.

De volgende dag heeft parcoursbouwer Tim een rustdag voorzien. Giro Del Mondo rijdt slechts één col op, l'Alpe d'Huez. Het toeval wil dat er die dag ook een tijdrit plaatsvindt op de Hollandse berg. De jongen van het mimespel staat op de deelnemerslijst. Na afloop van de rit of tijdrit drinkt Kurt een biertje met hem in het hotel en vraagt: “Hoe was de tijdrit?”

De jongen vouwt zijn laptop open en zegt met minzame blik en zachte stem: ”Dat benieuwt mij ook. We zullen eens kijken." Bij het raadplegen van de analysegegevens van zijn garmin, blinkt hij uit in het neerhalen van zichzelf. “Pantani deed er slechts 37 minuten over, ik 46. Al geeft de garmin 47 aan omdat ik de tijdsopname aan het rond punt startte.” 46 minuten over l'Alpe d'Huez, een fenomenale tijd voor een wielertoerist! “Waar ik vooral tevreden over ben, is het feit dat mijn hartslag onmiddellijk na de inspanning weer naar rustniveau zakt. Dat wijst op een goede conditie.” Wat later rust hij in het gezelschap van de renners van Giro del Mondo uit aan het zwembad. Hij vertelt dat hij niet voor een ploeg rijdt, maar wel traint met het Scheldepeloton, een trainingsgroep uit het Gentse. Zijn ouders wonen op de Valkenberg. Er wordt tenslotte afgesproken om onze rit van de volgende dag, met beklimmingen van de Col de la Madeleine en de Col du Glandon, gezamenlijk af te werken.

's Anderendaags. Er wordt besloten om de rit te laten vertrekken op de top van de Glandon. Een mistgordijn hangt over de berg. Een minuut of 3 voor de Giro Del Mondorenners zet de gastrijder als eerste de afdaling in. Na een kilometer of 10 wordt hij al ingehaald. Hij daalt verkrampt. en lijdt aan ravijnvrees. In La Chambre rijdt hij lek. Er zit een snee van een halve centimeter in zijn afgesleten Vittoria Neoproband. Pech. Aan de voet van de Col de la Madeleine - Bert zit dan al 500 meter op de klim - houdt de gastrijder halt bij een vuilnisbak om er zijn lekke binnenband in te deponeren. Met achterstand vat hij dan de klim aan. Kurt, die als eerste wordt ingehaald, gelooft zijn ogen niet. Aan een zelden gezien omwentelingsritme wordt hij voorbijgesneld en ter plaatse gelaten. In één ruk rijdt de jongen tot bij Bert. Dit is geen wielertoerist. Het woord 'renner' klinkt als een scheldwoord om deze jongen te typeren. Hier rijdt een artiest. 

Het avondmaal. Bram, zo hebben zijn ouders de artiest genoemd bij geboorte, zit nu mee aan de tafel van het Giro Del Mondoteam. Bij het napraten over de rit vragen we welk epitheton we hem mogen toedichten bij het ritverslag. “Ik ben daar niet goed in”,  zegt hij. Terzijde: schrijven is zijn voornaamste beroepsbezigheid. De 'schicht van het Scheldepeloton' kan niet met Iljo Keisse in dezelfde trainingsgroep. De 'adelaar van de Valkenberg' doet te veel aan Federico Bahamontes denken. De 'Lindsay Buckingham van de Madeleine' is slechts herkenbaar voor muziekliefhebbers. Er wordt nog wat verder gekeuveld over allerlei onderwerpen, zoals verrassingspartners doen bij toevallige ontmoetingen. Wederzijdse waardering groeit. En dan bedenkt Bram plots zijn artiestennaam: de ladyboy uit Brakel. Atypischer kan het niet in deze wereld van sneller, hoger en sterker. De schoonheid schuilt vaak in de tegenstelling.