Rosé in een verzegeld flesje
Proloog Dit verhaal is geschreven als verslag van de Grote Prijs Café Onder de Toren, een wedstrijd uit het circuit van de toeristenkoersen. Rond het jaar 2010 stonden er in Sint-Katelijne-Waver tal van wedstijden uit dit circuit op de kalender. Helaas zijn deze wedstrijden inmiddels allemaal verdwenen.
Verhaal Stationsstraat Sint-Katelijne-Waver, le quatorze juillet 2012, 20 uur. Dopingcontroleur Louis tikt zijn collega Jean-Pierre op de vingers:”Jempi, het is niet omdat je geen Griekse minnaar bent dat je Bart Thijs niet in de gaten moet houden wanneer hij zijn ridder in de opvangbeker plaatst. Die gast is er in geslaagd om daar onder jouw toezicht een fles rosé in te gieten. Ook in de verzegelde flesjes A en B zit rosé.” Jean-Pierre, hoewel er zich van bewust dat hij op het moment dat Thijs zijn plasje afleverde de blonde lokken en rode laarzen van een bevallige rennersvrouw bewonderde, weert zich als een duivel in een wijwatervat: ”Dit is een volkomen onterechte beschuldiging. Bij renners, in onze branche toch geboekstaafd als eersteklas bedriegers, aanschouw ik het geslachtsdeel bij de afname van een urinestaal zonder uitzondering met buitengewone alertheid. Ook dat van de winnaar van de Grote Prijs Café Onder de Toren. Ik verzeker je dat hij rosé plaste. Laat ons maar gauw de zuurtegraad en het soortelijk gewicht van de overgebleven urine in de opvangbeker meten. Dan kan jij je meteen excuseren.” Met een zuurtegraad van 6 en een soortelijk gewicht van 1100 kg/dm³ blijkt even later dat het wel degelijk om urine gaat. Louis krabt zich in de grijze haren maar excuseert zich. Jean-Pierre weet zijn geweten gesust, nadat eerder zijn platonische onkuisheid door de berisping al werd geblust.
De wedstrijd dan. Ondanks de voorspelling van rukwinden uit het westen, hevige buien, watergladheid en valpartijen, verschijnen 66 renners aan de start. Er is een topfavoriet en een vermeende topfavoriet. De vermeende topfavoriet is Belgisch kampioen Pepijn Verbruggen, ongetwijfeld de sterkste renner van het verzamelde peloton. De topfavoriet is een renner die in het verleden tal van massasprints won en via de sociale media al liet verstaan dat hij op de sprint zou speculeren. Hij maakte ook melding van over een hoger maximum vermogen te beschikken dan in het jaar waarin hij de Grote Prijs Café De 4 Wegen won. Bart Thijs.
Het verloop van de koers is gezien de beperkte moeilijkheidsgraad van het parcours dan ook voorspelbaar. Arme Pepijn. Zelfs Alberto Contador was wellicht geen profrenner geworden als hij de volgers in dit soort vluchtkoersen van zijn talent zou hebben moeten overtuigen. 60 van de 66 vertrekkers houden elke beweging van de man in de driekleur in de gaten, terwijl de ware topfavoriet achteraan in het peloton zijn sociale contacten onderhoudt. Hij doceert er ook de leer van dokter Vanderroost, een Leuvense professor die in wielerterminologie te omschrijven valt als de dokter Ferrari uit de bio-afdeling: “6 dagen voor de competitie dagelijks ongeveer een halve liter en een laatste inname 3 uur voor de prestatie.” Ondergetekende, die al lang begrepen heeft dat de koers op een massaprint zal uitdraaien, luistert aandachtig mee. “Het is een toxische stof bij hogere dosissen, maar 300 mg nitraat per dag is ideaal. Het geeft 2% prestatiewinst door een efficiënter gebruik van de opgenomen zuurstof. Je moet wel goed op de verpakking kijken. Er moet voldoende nitraat in het rode bietensap zitten.” Als dopingcontroleur Louis achteraan in het peloton had gereden, dan wist hij meteen hoe de rosé in de flacons kwam.
In de loop van de koers stelt Pepijn Verbruggen vast dat men steeds maar wacht tot hij aanvalt of de gaten dichtrijdt. Pepijn laat zich daarom soms uitzakken tot in de buik van het peloton. Deze situatie geeft vrijbuiters zoals o.a. Wouter Van Breuseghem de kans om met een groepje een beetje voorsprong te nemen. Ook in de laatste ronde is dit het geval. Er zijn echter enkele renners die hun kansen opofferen om deze saaie race van een bloedstollend slot te voorzien, een strijd van aanvallers tegen sprinters. De opvallendste dienaar van de topfavoriet is Thijs’ ploegmaat Bert Wellens. Met zijn vlijmscherpe tempoversnellingen dient hij als een volleerd schildknaap zijn ridder. Maar de prijs voor de sterkste knecht gaat ongetwijfeld naar Geert Heremans van Airquality. Geert rijdt in de laatste ronde zo snel een gat van 15 seconden toe dat de wedstrijdwagen, die achter de vluchters reed, plots in het midden van het peloton terecht komt. Ook wanneer Pepijn Verbruggen in de bochtige laatste kilometer in een ultieme poging het peloton aan flarden wil rijden, piloteert Geert zijn ploegmaats Jelle en Denis Andries perfect naar de laatste rechte lijn. Bart Thijs weet zich echter op meesterlijke wijze midden in de Airqualitytrein te plaatsen en bedankt Geert achteraf voor bewezen diensten. Een fles bietensap wordt geleverd via taxipost.
Verhaal Stationsstraat Sint-Katelijne-Waver, le quatorze juillet 2012, 20 uur. Dopingcontroleur Louis tikt zijn collega Jean-Pierre op de vingers:”Jempi, het is niet omdat je geen Griekse minnaar bent dat je Bart Thijs niet in de gaten moet houden wanneer hij zijn ridder in de opvangbeker plaatst. Die gast is er in geslaagd om daar onder jouw toezicht een fles rosé in te gieten. Ook in de verzegelde flesjes A en B zit rosé.” Jean-Pierre, hoewel er zich van bewust dat hij op het moment dat Thijs zijn plasje afleverde de blonde lokken en rode laarzen van een bevallige rennersvrouw bewonderde, weert zich als een duivel in een wijwatervat: ”Dit is een volkomen onterechte beschuldiging. Bij renners, in onze branche toch geboekstaafd als eersteklas bedriegers, aanschouw ik het geslachtsdeel bij de afname van een urinestaal zonder uitzondering met buitengewone alertheid. Ook dat van de winnaar van de Grote Prijs Café Onder de Toren. Ik verzeker je dat hij rosé plaste. Laat ons maar gauw de zuurtegraad en het soortelijk gewicht van de overgebleven urine in de opvangbeker meten. Dan kan jij je meteen excuseren.” Met een zuurtegraad van 6 en een soortelijk gewicht van 1100 kg/dm³ blijkt even later dat het wel degelijk om urine gaat. Louis krabt zich in de grijze haren maar excuseert zich. Jean-Pierre weet zijn geweten gesust, nadat eerder zijn platonische onkuisheid door de berisping al werd geblust.
De wedstrijd dan. Ondanks de voorspelling van rukwinden uit het westen, hevige buien, watergladheid en valpartijen, verschijnen 66 renners aan de start. Er is een topfavoriet en een vermeende topfavoriet. De vermeende topfavoriet is Belgisch kampioen Pepijn Verbruggen, ongetwijfeld de sterkste renner van het verzamelde peloton. De topfavoriet is een renner die in het verleden tal van massasprints won en via de sociale media al liet verstaan dat hij op de sprint zou speculeren. Hij maakte ook melding van over een hoger maximum vermogen te beschikken dan in het jaar waarin hij de Grote Prijs Café De 4 Wegen won. Bart Thijs.
Het verloop van de koers is gezien de beperkte moeilijkheidsgraad van het parcours dan ook voorspelbaar. Arme Pepijn. Zelfs Alberto Contador was wellicht geen profrenner geworden als hij de volgers in dit soort vluchtkoersen van zijn talent zou hebben moeten overtuigen. 60 van de 66 vertrekkers houden elke beweging van de man in de driekleur in de gaten, terwijl de ware topfavoriet achteraan in het peloton zijn sociale contacten onderhoudt. Hij doceert er ook de leer van dokter Vanderroost, een Leuvense professor die in wielerterminologie te omschrijven valt als de dokter Ferrari uit de bio-afdeling: “6 dagen voor de competitie dagelijks ongeveer een halve liter en een laatste inname 3 uur voor de prestatie.” Ondergetekende, die al lang begrepen heeft dat de koers op een massaprint zal uitdraaien, luistert aandachtig mee. “Het is een toxische stof bij hogere dosissen, maar 300 mg nitraat per dag is ideaal. Het geeft 2% prestatiewinst door een efficiënter gebruik van de opgenomen zuurstof. Je moet wel goed op de verpakking kijken. Er moet voldoende nitraat in het rode bietensap zitten.” Als dopingcontroleur Louis achteraan in het peloton had gereden, dan wist hij meteen hoe de rosé in de flacons kwam.
In de loop van de koers stelt Pepijn Verbruggen vast dat men steeds maar wacht tot hij aanvalt of de gaten dichtrijdt. Pepijn laat zich daarom soms uitzakken tot in de buik van het peloton. Deze situatie geeft vrijbuiters zoals o.a. Wouter Van Breuseghem de kans om met een groepje een beetje voorsprong te nemen. Ook in de laatste ronde is dit het geval. Er zijn echter enkele renners die hun kansen opofferen om deze saaie race van een bloedstollend slot te voorzien, een strijd van aanvallers tegen sprinters. De opvallendste dienaar van de topfavoriet is Thijs’ ploegmaat Bert Wellens. Met zijn vlijmscherpe tempoversnellingen dient hij als een volleerd schildknaap zijn ridder. Maar de prijs voor de sterkste knecht gaat ongetwijfeld naar Geert Heremans van Airquality. Geert rijdt in de laatste ronde zo snel een gat van 15 seconden toe dat de wedstrijdwagen, die achter de vluchters reed, plots in het midden van het peloton terecht komt. Ook wanneer Pepijn Verbruggen in de bochtige laatste kilometer in een ultieme poging het peloton aan flarden wil rijden, piloteert Geert zijn ploegmaats Jelle en Denis Andries perfect naar de laatste rechte lijn. Bart Thijs weet zich echter op meesterlijke wijze midden in de Airqualitytrein te plaatsen en bedankt Geert achteraf voor bewezen diensten. Een fles bietensap wordt geleverd via taxipost.
Reacties
Een reactie posten